Een volkomen nieuw fenomeen deze Pekka Pylkkanen (1964) uit Finland, althans voor mij en dat mag geen verwondering wekken gezien het enorme aanbod van jazzmuziek en dat ondanks de complete omissie van deze belangrijke muziek op de publieke omroep in Nederland en volgens mij is het in België niet veel beter. Maar ik ga onverdroten voort met het schrijven van recensies over dit fantastische muziekgenre opdat vooringenomen oortjes wakker geschud worden.

Saxofonist/componist Pekka Pylkkanen wordt algemeen beschouwd als een van de betere jazzartiesten en saxofonisten in Europa. Hij heeft wereldwijd opgetreden en is niet alleen succesvol in Europa maar bijvoorbeeld ook in Azië en Zuid-Amerika. Hij heeft samengewerkt met menige beroemde naam in de jazzwereld en werkt nog steeds met veel succes als solist, leider, opname artiest en leraar. Tijdens de eerste jaren van zijn carrière werkte hij gedurende langere tijd full-time bij “The National Orhestra of Finland” oftewel het “UMO Jazz Orchestra”, vaak ook als solist. Het orkest heeft heel veel grote namen in de jazz als gast laten optreden zoals Maria Schneider, Joe Henderson, Dee Dee Bridgewater e.v.a. Pekka ’s eerste cd verscheen in 1999 (Pekka’s Tube Factory), in 2001 verscheen “Opaque” beiden op het Naxos label, “Listen”kwam uit op Lumino Rec. en later in China op Starsing Rec.

De titel van dit album “Nu Bottega” betekent niets meer of minder dan Nieuw Restaurant en dat wijst weer naar een andere passie van Pekka, koken “Cooking , mostly Italian, is one of my passions nowadays”. Pylkkanen speelt hier alt- en sopraansax, zijn medespelers zijn Roberto Tarenzi op piano, Francesco Puglisi op bas, Marco Valeri op drums en als gast op enkele nummers Fabrizio Bosso op trompet, allen Italianen, niet alleen de Italiaanse keuken staat bij Pekka hoog in het vaandel. Al in het openingsnummer “Alma” is het duidelijk dat de klasse eraf druipt bij deze Pylkkanen, superieure techniek en frasering en nog belangrijker een geweldige sound, pfff ! En het trio piano, bas en drums vormt een warme wollen deken waarin Pekka kan excelleren, heerlijke muziek. In “Sometimes it rains on Sundays” (hij meent het) krijgt pianist Roberto Tarenzi alle ruimte om zijn klasse ten toon te spreiden.

Ook in het lieflijke slaapliedje “Short Lullaby” weet Pekka met zijn zwoele geluid zijn doel te bereiken. Het mag bekend zijn dat Scandinavië een rijke bron aan jazztalent herbergt, Denemarken, Zweden, Noorwegen en daar mag inmiddels Finland aan toegevoegd worden als het als onderdeel van Scandinavië mag worden gezien. De fantastische pianist Iiro Rantala komt immers ook uit Finland. In de nummers “Old School”, “Nu Blu”en “Ocean between” voegt trompettist Fabrizio Bosso ( 1973) zich bij het kwartet hetgeen een extra dimensie brengt in de klankkleur. Bosso is geen kleine jongen hij heeft een reeks aan albums op zijn naam staan. De samenklank van Pekka en Fabrizio is een lust voor het oor, dit hele album is genieten geblazen , het is elke keer weer jammer als de cd is afgelopen.

Jan van Leersum